vrijdag 24 april 2009

Interiors

ThorgalLeuke film, (nog) geen herzien beurt waard maar er zitten al redelijk veel leuke pluspuntjes in.
Dit is niet echt mijn kopje thee. Een Woody Allen film waarin niet gelachen wordt, zonder Woody Allen, met alleen maar depressieve hoofdpersonages...
De hele film door is er bijna geen muziek, weinig dialogen, veel bitterheid en kommer en kwel. Waarom zou iemand zo'n film huren? Om de goede acteerprestaties waarschijnlijk, de sobere regiestijl van Allen, het herkenbare.

Een goede film om eens te bekijken als u té optimistisch bent, en u een beetje verdriet kan gebruiken.

Drie zussen (Renata, Joey en Flynn) proberen om tot een overeensteming te komen, niet alleen met hun eigen leven, maar ook met de scheiding van hun ouders en het belangrijkste; de dood van hun moeder.


Filmaffinity
Weetjes op IMDb

Als Eve, een binnenhuis architect, na een jarenlang huwelijk wordt verlaten door haar man Arthur, heeft dat grote emotionele invloed op de relaties van haar drie dochters. Verbitterd door jaloezie, onzekerheid en minachting worstelen Renata, een succesvolle schrijfster; Flyn, een vrouw die ernstig lijdt onder haar besluiteloosheid, en Joey, een actrice, met zichzelf om met elkaar te spreken omwille van hun ingestorte moeder. Maar als hun vader dan ook nog eens verliefd wordt op een andere vrouw met wie hij wil trouwen, zet dat een vreselijke draai van het lot in werking met onverwacht tragische gevolgen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten