donderdag 16 april 2009

Casablanca

Casablanca staat enorm vaak in de persoonlijke top 10 van heel wat mensen, en ook op IMDB staat hij op nr. 7.
65 jaar na datum is het dan ook eens leuk om de film opnieuw te bekijken, zodat we kunnen zien of hij niets van zijn charme heeft verloren.
Laat ik met het goede nieuws beginnen :
Ik vond de film nog steeds interessant, verrassend en spannend. Zelfs als je weet hou hij afloopt (niet echt typisch hollywood, heel verbazend), is het nog een fijn weerzien.
De acteerprestaties blijven sterk. Bogart is de man die we allemaal wel willen zijn, de stoere bink met het peperkoeken hart die moet kiezen tussen liefde en principes, tussen overleven en medelijden.
En Bergman, met haar mooie, steeds waterige ogen...tja, je zou al voor minder verliefd worden.
Het verhaal blijft actueel, grappig en vlot verteld

Wat is er minder goed :
de plotwendingen zijn een beetje teveel bij het haar getrokken, en niet zo geloofwaardig meer. De Amerikanen hebben daar een mooi woord voor : "suspension of disbelief". Net zoals je moet geloven dat Superman kan vliegen en dat een X-wing lawaai maakt in de (geluidloze)ruimte, moet je geloven dat de Nazi's domme idioten waren die geen arrestaties wilde uitvoeren.
Al bij al blijft het een film die je moet zien, over zelfopoffering en allesverbrandende liefde
Filmaffinity - Weetjes op IMDb
[video:youtube:pa-dGYjSq5k]
Casablanca was in 1942 een transitoord voor Europeanen op de vlucht voor het nazisme. Bogart is de verbitterde, levensmoeë Amerikaan die zich in zijn Café Américain afzijdig houdt van de wereld en zijn verleden poogt weg te drinken. Tot de dag waarop zijn oude vlam Ingrid Bergman, die hem destijds in Parijs in de steek liet, zijn bar en opnieuw zijn leven binnenstapt en hem smeekt haar man, een verzetsstrijder, te helpen ontsnappen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten