maandag 30 maart 2009

Nathalie

Thorgal4
Ik ben geen grote fan van de Franse cinema. Met enkele uitzonderingen (Truffaut, Tati, Lelouch)zijn het meestal flauwe comedies of saaie zedenschetsen die zichzelf te serieus nemen.
En nu heb ik me dan toch laten verleiden door Nathalie. Een uistekende Emanuelle Béart die zich laat aanwerven voor wel een heel vreemde missie : slapen met de echtgenoot van de vrouw die de rekening betaalt.
Verwacht geen vuurwerk of spitsvondige plotwendingen, maar voor een rustig en degelijk opgebouwd toneelstuk bent u wel aan het juiste adres.
Het is geen "liaison pornographique", maar toch viel hij in de smaak.

Ga dit zeker zien indien : u sinds uw 20ste verliefd bent op Emanuelle Béart of sinds uw 10de op Fanny Ardent. Of u wil kijken of het echt waar is dat Gérard Depardieu 25 kg is afgevallen. Of indien u houdt van ingetogen vertolkingen en goedgeschreven dialogen

Ga dit niet zien indien : u een allergische reactie krijgt van de Franse film. Of u wil een film waar minstens 1 keer geschoten wordt (met een pistool bedoel ik). Of indien uw partner u constant bedriegt...

Twee vrouwen. De éne is getrouwd, actief en burgerlijk. De andere is een prostituee in een nachtclub. Catherine betaalt Marlène om seks te hebben met haar man Bernard, die haar bedriegt. Catherine wil achteraf alle details van hun bijeenkomsten kennen... Catherine transformeert Marlène in Nathalie, degene die liegt en bedriegt. Het is hun geheim, hun verhaal.

Het verhaal: Ardant, een burgerlijke gynaecologe, ontdekt dat haar man af en toe een scheve schaats rijdt. De druk bezette zakenman maakt er zich van af door te zeggen dat het allemaal niets voorstelt, maar een gekwetste Ardant kan zich daar niet zomaar bij neerleggen en huurt een meisje uit een nachtclub in.

Onder de codenaam Nathalie, moet die prostituee haar wederhelft verleiden en daarna verslag uitbrengen van hun ontmoetingen. Het lijkt een banale driehoeksverhouding; maar met een niet klassieke aanpak. Het verhaal van de film focust op de verhouding tussen de bedrogen echtgenote en de minnares.

Inhoudelijk mag de film dan al niet om van achterover te vallen zijn, de erotiek van Fontaines Nathalie is dat wel. De film prikkelt de zinnen op meer dan een manier. Dat is des te sterker als je weet dat seksuele handelingen grotendeels buiten beeld blijven. Op een moment dat expliciete seks in film en reclame bijna meer norm is dan taboe, word je blijkbaar nog het meest geprikkeld door een film met weinig bloot en louter de suggestie van de liefdesdaad. De woorden waarmee Béart haar gestoei met Depardieu gedetailleerd rapporteert zijn zo goed gekozen en bovendien schijnbaar achteloos uitgesproken dat ze man en vrouw opwinden.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten