Yojimbo’ is één van Kurosawa’s meest toegankelijke films. Nogal wiedes, aangezien het een variant is op een erg populair Westers thema : De Western.
Maar Kurosawa gaat verder, en voegt er zoveel ironie aan toe dat het een aangename verademing is zo'n oude film te zien die als twee druppels water lijkt op een Bruce Willis vehikel (Last Man Standing).
Filmaffinity - Weetjes op IMDb
Enkele staaltjes van ironie zijn o.a. :
- gangsterbaas Seibei krijgt mot van zijn tirannieke echtgenote.
- Wanneer de samoerai gewond aan de hut van de enige sympathieke dorpeling aanklopt denkt deze dat hij op sterven ligt. ‘Ik ga nog niet dood,’ zegt Sanjuro. ‘Ik moet eerst nog een hele hoop anderen afmaken.’
Zo een uitspraak kan direkt uit Pulp Fiction of een andere Amerikaanse actiefilm komen.
De vervreemding die veel mensen nog steeds voelen wanneer ze een Japanse film zien (laat staan één in het zwart-wit, met samoerai en bandieten in de hoofdrollen), verdwijnt dan ook vrijwel meteen.
De samurai Sanjuro reist naar een dorpje in het negentiende-eeuwse Japan. Hier leert hij dat het dorpje verdeeld is tussen twee gangsters. Hij besluit de twee kanten tegen elkaar uit te spelen. Zijn pogingen worden echter bemoeilijkt door de aankomst van Unosuke, de zoon van één van de gangsters, die in het bezit is van een revolver. Unusoke laat Sanjuro in elkaar slaan nadat hij een ontvoerde vrouw met haar echtgenoot en zoon herenigt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten