Big Fish

Na al het lawaai en geweld van recente films zoals Paycheck, Once Upon a Time in Mexico en Gothika is het fijn om nog eens een film te ontdekken die het moet hebben van een goed scenario en een uitstekende cast. De verrasssende verhalen van Edward Bloom en de vermenging van realiteit en fictie zijn zo perfect getimed dat deze prent bij het beste hoort van de laatste jaren.
Tim Burton is altijd een uitstekende regisseur geweest (Edward Scissorhands, Sleepy Hollow, Beetlejuice) maar tot nu toe was hij er nog niet in geslaagd om zijn visuele stijl voor 100% af te stemmen op het verhaal. Het was altijd wel mooi en indrukwekkend, maar soms was het teveel van het goede.
Met Big Fish levert hij zijn eerste perfecte film af, en ik kan iedereen aanraden om deze te ontdekken.
Ga hem niet zien als je een cynicus bent.

Edward Bloom staat bekend om zijn sterke verhalen over zijn bovenmatig leven als jongeman, toen zijn zwerflust hem een onwaarschijnlijke tocht deed ondernemen vanuit een stadje in Alabama, rond de wereld, en terug. Zijn mythische wapenfeiten zijn nu eens kostelijk, dan weer uitzinnig naarmate hij epische verhalen opdist over reuzen, sneeuwstormen, een heks, en Siamese tweelingen die in een bar zingen. Met zijn fantastische verhalen bekoort Bloom zowat iedereen buiten zijn zoon Will die van hem vervreemd is. Als zijn moeder Sandra hem en zijn vader weer bij elkaar probeert te brengen, moet Will schijn en werkelijkheid leren uiteenhouden en zijn vaders grote daden en zijn grote tekortkomingen leren aanvaarden.