De film vond ik niet echt geslaagd, vanwege de clichés en voornamelijk door de subjectieve manier waarop het verhaal in beeld werd gebracht. Het management was slecht, de arbeiders zijn helden. Niet verwonderlijk dat het zo'n eenzijdig portret is geworden, aangezien de CGIL (Italiaanse versie van ABVV) hoofdsponsor is van deze film.
Jammer, een gemiste kans, temeer de acteerprestaties wel goed waren.
Nog één waarschuwing : breng oordopjes mee want de muziek is afgrijselijk op sommige momenten en storend.
De firma waar Anna als boekhoudster werkt wordt overgenomen door een multinational. Op het feestje ter ere van die overname, is Anna de enige die niet spontaan gegroet wordt door de nieuwe baas. Een banaal incident of gewoon een vergetelheid ? In ieder geval is dit voorval het begin van een hoop onverklaarbare gebeurtenissen. Anna, eens zo geliefd door haar collega's, wordt langzaam maar zeker aan de kant geschoven. Het beledigen begint, bijna onmerkbaar, maar elke dag opnieuw. Anna zit alleen aan tafel in de cafetaria, niemand nodigt haar nog uit om samen koffie te drinken 's morgens, ze 'hoeft' niet langer op te dagen tijdens de vergaderingen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten