De 10 slechtste film aller tijden
- The Wild World of Batwoman, een "komedie" uit 1966 van Jerry Warren, beter bekend als de man die ons ook Attack of the Mayan Mummy, Teenage Zombies, Face of the Screaming Werewolf, Blood of the Man Beast en Terror of the Bloodhunters gaf. De plot (???) draait rond de uitvinding van een gekke wetenschapper: een atoombom, gemaakt uit oude hoorapparaten.
- Manos, The Hands of Fate, horrorfilm van Hal Warren uit 1966. Een gezin rijdt verloren met de auto en belandt in de bossen bij een bouwvallig spookhuis, bewoond door een creep die luistert naar de naam Torgo. Er gebeuren daarna heel wat vreemde dingen, vooral met de dialogen, het scenario, de acteerprestaties en de camera.
- Dis, romantische film uit 1995 van Aune Sand, door velen (in Noorwegen) aanzien als de waardige opvolger van Ed Wood. De in episoden opgebouwde film tracht (en faalt) ons iets te vertellen over de liefde tussen jonge mensen. Wat juist, komen we helaas nooit te weten. Stierlijk vervelend en onbedoeld lachwekkend.
- Zaat, Australische SF-Horrofilm uit 1972 van het volstrekt ongetalenteerde duo Arnold Stevens en Don Barton, alweer over een gekke professor. Dit keert draait het om een voormalige nazi die getransformeerd wordt in een afzichtelijk bedoeld, maar nogal lachwekkend zeemonster. Als u deze film 20 minuten lang kan verdragen, dan hoort u een tenenkrullende maar hilarische voice-over.
- US Seals, Australische (opnieuw!!) actiefilm van Jossi Wein met heel wat amateuristisch uitgevoerd stuntwerk, dat je moet zien om te geloven. Actie-specialist Wein maakte trouwens ook al andere pareltjes zoals Shark Attack II, Cyborg Cop II en American Ninja 4: The Annihilation. Oh, en als u deze films grappig vindt, dan moet u zeker zijn Blood of the Innocent proberen.
- The Skydivers, thriller uit 1963 van Coleman Francis (bekend voor The Last American Hobo en Stakeout on Dope Street) met enkele onvergetelijk slechte acteerprestaties. Glansrollen trouwens van Kevin Casey en Anthony Cardoza. Ik weet niet waarover de film gaat, maar de scenaristen ook niet
- Hobglobbins (1987), een horror-komedie van Rick Sloane die echt op alle fronten de bal mis slaat. De komedie is niet grappig, de horror niet griezelig en hij is echt vervelend. De monsters lijken uit de vuilnisbak geviste afdankertjes van de Muppet Show. Met Steven Boggs en Tamara Clatterbuck (ja, dat is haar echte naam).
- Space Mutiny (1988), SF-film van Dave Winters. Een ruimteschip dat verdacht veel lijkt op de Battlestar Galactica (oude versie) dreigt te worden overgenomen door de Enforcers, de security crew van het schip. Er barst een intens vervelend en hopeloos knullig in beeld gezette strijd los. Dit krijg je als je een very very low budget geeft aan een verschrikkelijke regisseur. Te vermijden!
- Troll 2, Italiaans-Amerikaanse horror-fantasie van Claudio Fragasso (man achter Strike Commando 2, Ratti: notte di terrore, Zombi 3 en Inferno dei morti-viventi) en Joe d'Amato (verantwoordelijk voor Cop Sucker, Robin Hood: The Sex Legend, Anal Perversions of Lolita, Porno Holocaust, Ossessione Fatale en Orgasmo Esotico). Als u weet wat deze samenwerking kan opleveren, is dit misschien de ideale film voor u.
- Eegah (1962). Een reusachtige holbewoner uit de prehistorie die sterk lijkt op Ignace Crombé terroriseert een stadje in Californië; hij zal u als kijker trouwens ook terroriseren. Van Arch Hall Sr., de scenarist die naam maakte met ondingen als Wild Guitar en The Nasty Rabbit
Geen opmerkingen:
Een reactie posten