Ik ben zelf fotografe en weet hoe vervelend plagiaat kan zijn. Je zorgt voor een artistieke cadrage, goede lichtbron, interessante pose...en dan publiceert iemand je foto doodleuk op het internet zonder bronvermelding.
Iets gelijkaardigs is er ook gebeurd bij Katrijn Van Giel. Zij had namelijk een foto genomen van Jean-Marie Dedecker vanuit een heel bijzonder standpunt. Groot was haar verbazing dan ook toen ze haar foto als schilderij terug zag in een kunstboek van Luc Tuymans.
Luc Tuymans is hier volgens mij volledig in de fout gegaan. Het werk van iemand kopiëren, doe je niet ongestraft, en zeker niet zonder toestemming. Als ik een liedje van de Beatles op mijn saxofoon speel en dat op een CD ter verkoop aanbied, dan moet ik daar ook tenminste royalties aan de Beatles betalen.
Maar het ergst van al: in plaats van zijn fout toe te geven, zegt Luc Tuymans dat het allemaal maar een parodie is! De reden is eenvoudig: parodie is namelijk de enige manier om je te onttrekken aan de klacht van plagiaat.
Echter, dit is geen parodie in de zin dat iemand een tekening van Hergé kopiëert. Kuifje en Hergé zijn namelijk erg bekende figuren, en dan is zo'n parodie verklaarbaar. Maar wie heeft er al van Katrijn Van Giel gehoord? Ik niet. Maar van Luc Tuymans wel natuurlijk.
Beste Luc, stel je even voor dat ik een foto maak van jouw schilderijen, en deze in een boek publiceer zonder bronvermelding. Is dat dan ook parodie? Of zou jij er als de kippen bij zijn om je (terechte) copyright te laten gelden?
Wees een grote mijnheer, betaal Katrijn voor de geleden schade en zet dit achter jou. Want een veroordeling wegens plagiaat (mijn insziens de enige logische uitspraak van een rechter) zal je nog jaren achtervolgen.
Het boek behandelt grote thema's zoals de strijd tussen Goed en Kwaad, Censuur en Religie.
